Yüce Allah, Hz. Âdem’e eşyaların ismini öğretirken en yüksek payelerden birini onun neslinden gelecek âdemoğullarına verdi. Bir nesneyeismiyle hitap etmek, ona hükümranolmak, emri altına almak demekti bir nevi. Bu güçle donanan insan,
konuşmak ve hitap etmek suretiyle ruhunu yonttukça yonttu da bazen keskin bir kılıca bazen parlak bir bıçağa dönüştü. Yontulan insan değildi aslında; diliydi.

Dil şekillendikçe bir büyü sadır oldu ondan, dinleyenler efsunlandı. Hak yolunda kullanıldığında fetihler gerçekleşti; şer yolunda kullanıldığında kıyımlar. Bu yüzden koruma altına alınmalıydı bu tekinsiz güç. Zapt edilmesi ve pervasızca zarar vermemesi için kanunlar, emirler, sınırlar yazıldı adına. Öyle ki dile hâkim olan, muktedir olandı aynı zamanda.