at kişnemesi yeşerir
çürür havlamalar
her tan vakti
çocukluğum uyanır
kopar halatı kahkahanın
gece yalınayak
bir yaprak düşer

Kamil Remzi Cin, yalnız olan insanı tabiatın kucağına itiyor. Tabiatın aynasında kendini gören insan ya unutacaktır yalnızlığını ya da boyun eğecektir onun büyüsüne.